By: Jason Hello everyone, ako si Jason, 21 years old. Talagang nageenjoy akong magbasa ng mga stories dito sa site na toh, and napag-isipan ...
By: Jason
Hello everyone, ako si Jason, 21 years old. Talagang nageenjoy akong magbasa ng mga stories dito sa site na toh, and napag-isipan ko too share also my story. Sana po’y maenjoy ninyo ang kwento ko.Year 2000, we were in grade 4 then, at duon ko nakilala si Andres, si Andres na maamo ang mukha, gwapong’gwapo, tisoyin dahil Italiano ang ama. Lahat ng mga girls sa school crash sya, kahit grade 1 palang ay kilala na sya, even the boys, gusting’gusto sya maging kaibigan. “where is Andres?” “look! it’s Andres!” “Andres here” “Andres there and everywhere” damn naiirita na ko puro sya na lang, naiinis dahil sa ingit na rin. (LOL)
August, that same year, (I think mga second week na yun) break time namen that one morning at ako naman na parating mapag’isa ay nanduon sa luob ng classroom namen playing my recorder, nang biglang may tumatakbo si Andres sa classroom walang shoes at galit na galit, “nagaway ata ng mga ka brads nya” sabi ko sa sarili ko habang tinitignan sya at hindi pa rin ako humihinto sa pagpi’play ng recorder ko (Canon ang piniplay ko) hindi maalis ang tingin ko sa kanya, at may punto ding napapatingin sya.
“hey Andres, is there anything wrong? What happened? (hindi pa say amrunong magtagalog this time) Tanong ko sa kanya nay un ang pinaka unang pagkakataon na kinausap ko sya. Napakunot ang mga kilay nya at nakangiti at nagsabing “I thought you can’t speak English!” (toinks) sa lahat ba na pweding sabihin yun pa. tinignan ko sya ng parang nawiwirdohan at sinagot ko sya na “why did you say so?”
“Well, I thought you are Korean, said Andres. At duon ay natawa ako. nasabi pa nya na may tinuturuan ang mama nya ng mga Korean National ng English at nahihirapan daw ang mga ito kaya sa pagkakaalam nya saakin ay koreano ako. (mukha lang akung Korean, pero pure Filipino ako). At nasabi ko rin sa kanya na hindi lahat ng mga koreano ay hindi maruonong magsalita ng English, at may ruon din na fluent kung magsalita nito. Simula ng araw na iyon ay duon na nagsimula ang pagiging pagkakaibigang matalik namen sa isat’isa, until nalaman na lang namen na close din pala ang both mothe namen nina Andres, so lumaki kami ng sabay, nagkamulat at talangan nakilala na namin ang isat’isa, habang nagbibinata, nagkaruon ng mga lovers, chick’boy tong si Andres, na malayong’malayo saken, pero nagka-girlfriends na rin ako ng dahil sa kanya, sya ang nanliligaw para saken.(hahahahahaha torpe me!), wala akong kapatid at ganuon din sya, dahil duon ay parang magkapatid na ang turin naming sa isat’isa. Pareho din ang school na pinasikan naming ng high school.
Year 2007, month of February gabe ng prom. I was wearing slim fit wool & silk blazer with silk vow tie, snatch regular fit lang and black high top sneakers. Nang nakapasok na ko sa ball; biglang may nagsilata sa likuran ko nakaagad ko na mang hinarapan, si Andres: (na napatulala sa kakisigan nya kahit alam ko nang ganun sya noun pa, talagang napakagwapo ng best friend ko, mas matangkad sya saken ng 9 inches, 5’6” lang ako at sya’y 6’3” varsity ng basketball team sa school kaya maganda ang hubog ng katawan, swimming naman ang sport kung saan ako kasale kaya pang athletic build din ang katawan ko). “I knew it, pasaway talaga talaga tung best friend ko.formal attire ang isuot at hindi semi formal.” Nagkatawanan kaming dalawa, at buti nga’y napapayag ko ang adviser namen na papasukin ako dahil sa semi formal ang suot ko, kabilin bilinan kasi nila na Formal lang ang isuot at wag masing pasaway, “last year ko na man po, please pagbigyan nyo na ko.’ Yun lang ang sinabi ko sa mga teachers ko with paawa effect. Haha, naikwento ko din iyon kay Andres, at tawanan kame. That month pareho kaming single, at dahil pasaway nga kaming dalawa ay halos ng mga girls ay isinayaw namen ni Andres, maliban na lang saken dahil hindi ko isinayaw ang crash kung si Hera Lea, pero nagenjoy kaming magkakaklase nuong gabing iyon unti sa puntung iaannounce kung sino ang magiging prom king ang queen namen. Napili si Andres as The Prom King and “Lea my love” as His Queen. masaya ako nuong una, pumapalakpak, nakikihiyawan na rin sa sigawan ng mga istodyande. Until nung sinayaw na ni Andres si Lea my love ko, nagsisimula na kong magselos, lalu na nung ginatungan pa ng mga katropa ko ang nakikita ko na bagay daw silang dalawa, that time, ay naginit ang dibdib ko para na kung batang gustung umiyak, dahil sa panahung din na yun ay nahuhulug na ang luob ko sa best’friend ko. Habang pinagmamasdan ko sila’y bigla na lang lumuha ang mga mata ko, na kaagad naman akung lumabas ng ball, dahil hindi ko alam that time kung ano ang nararamdaman ko na kung nagsisilos ba ako kay Andres dahil sya ang naging Hari ng Reyna ko o kay Lea na bagay sila ni Andres iba na ang nararamdaman ko sa bestfriend ko.
Natapos din ang Prom, nasa labas padin ako at nagsi’senti, tinext ko na si Dad to fetch m, while waiting sa waiting shed sa harapan ng school namen may tumigil na isang Car sa harapan ko at bumuks ang bintana nito at si Hera my love yun, “ Jason, kanina ka pa hinahanap ni Andres na luob.” Sabi nya. na naalala kop ala na makikitulog nga pala si Andy(Andres’s Nickname) samen, nakita ko din ang phone ko na madami na syang natext. Kaya bumalik ako sa luob at nakita ko sya sa parking lot na nakasando lang habanag pinupunasan ang pawis nya ng panyo. At nakita nya narin ako na papalapit sa kanya na matamlay ang mukha. “I know that face. Nagselos ka noh. ang sabi nya, “kasi hindi ikaw ang naging prom king ni Lea my love mo.” Hindi ko sya sinagot tinignan ko lang sya sa mata,. “sus, (sabi nya habang nagsasalita ay lumapit saken at inakbayan ako at naglakad papalabas ng school) “Ito talagang best friend ko, napaka’senti. Pero Jason ang Torpe mo!” ng marinig ko iyopn ay bigla na lang akung umiyak, lumuha ang mga mata ko; “ Ako? Torpe? Marahil nga! Dahil hindi ko masabi ang nararamdaman ko sa taong minamahal ko.’ Sabi ko sa kanya. “Oh, relax Jason (habang sinasakal nya ako sa braso nya) kanina ang senti mo nagyon na man ang EMO mo na.” nang pagkasabi nya iyon ay nagpumiglas ako sa kanya at sumigaw: SHUT UP! You don’t understand!” nagulat sya dun at tinawanan nya ako ng malakas. Sa waiting shed habang hinihintay si Dad, nasa Emo moment pa din ako, at parating inaasar ako ni Andy, tinatawanan at iniinis. Until dumating na ang si dad sakay sa kotche nya, sa likoran naupo si andy at sa tabi ako ni Dad ng mapansin nya ang mukha ko: “Son, bakit namumula ang ilong mo? Tanung nya at bigla silang tumawa, “para kang Clown, anak!” dagdag pa nya. sa sobrang inis ay hindi ko sila kinausap, ikinwento ni Andy kay dad ang tukol kay Hera my love, pero, kulang iyon sagot ko sa sarili ko dahil, napagisipan ko na ikaw ay mahal ko. Mas matimbang pa kay Hera my love. Hindi ko lang masabi dahil baka hindi mo ko matangap at ikahiya mo ako at naging kaibigan mo ako. Sa mga sandaling iyon ay iyon ang nasa isipan ko. Nagsimu ang aking nararamdaman para sa bestfriend ko nuong 2006, during our Christmas vacation, sa Tagaytay. kasama naming ang mga Parents namen sabay na icelebrate ang pasko. The night before the Christmas ay nanduon kami sa sala sa harapan ng chimney para ibagay ang mga regalo namen sa isat isa, I gave him a 10 marbles o holen nothing special kung tutuusin. Pero those marbles ay ang unang nilaro pagkadating nya ditto sa pilipinas at nawala nya ang mga collections nya ng mga iyon nuong mga bata pa kame during Christmas din. Grabe ang pagluluksa nya nuon at every year ay naaalala nya ang mga iyon, kaya binagyan ko sya ng mga ito. Sa sobrang tuwa nya ay niyakap nya ako, wala naman samin iyon normal lang ang yakapan, pero this time sa sobrang saya ata nya ay pinaghahalikan nya ako, ng maraming besas sa mukha, naramdaman ko na lang ang kakaibang pakiramdan na sa kapag sa babae ko lang nararamdaman paghinalikan ako. Itinulak kos sya. “dude, kadiri ka ah.” Sabi ko na lang sa kanya. At nagtawanan lahat kame. That late night sa pagtulog namen, magkatabi kame na sanay na dahil sa isang taon ay hindi bababa ng 15 times lang na hindi kami magkasama matulog, ganuon kame ka’close sa isat isa. Kaya alam na naming ang oras kung kelan tulog na tulog ang isat’isa or hindi makatuolg ang isa’y dadamayin ang isa, talagang kapatid kung kapatid ang turin namen sa isat isa. But later that night, hindi ko sya tinabihan, natulog ako sa sahig, tiniis ko ang lamig at pagkagising ko umaga ng Pasko ay nang namulat ang mata ko’y nakayakap sya saken. Tinangal ko ang pagkayakap nya at sya’y nagising: “bakit ka lumipat ditto? Tuloy ditto narin ako natulog.” Sabi nya habang naka pout ang labi nya at nakakunot ang kilay nya. “Ah, eh. Ang sikip eh, hindi ako makatulog.” Yun na lang ang nasabi ko, pero sa tutuo lang ay sa sobrang pagiisip na paghahalik nya sakin ay duon na ako nakatulog. Pero, hindi nya tinangap ang sagut kung yun, hindi tumayo nalang sya bigla at nang paalis na sya sabi nya bigla: “parang lumalayu ka na saken ah, parang hindi mo na ko mahal.” Sa sinabi nyang iyon ay nagsikip ang dibdib ko, “sa isipan ko ay mahal kita, pero iba na ang nararamdaman ko sayo. Inilalayo ko lang ang sarili ko para mapagisipan na kung tama ba ang nararamdaman ko sayo. Dahil hindi na kapatid lang ang turin ko sayo.” Yan ang isinagut ko sa isipan ko.
Sa maghapon ng pasko parati ang pagpapapansin nya saken. Tinitignan ko lang sya, at nginingitian. Hindi ko sya kinakausap kaya sinusuntuk nya ako. “Hoy, ang aga naman ng new years resolution mo. I miss Jason already, namimiss ko yung madaldal na si Jason, common dude.” Pakiusap nya. na ako na man tinitignan ko lang sya with a smile. Pero hindi sya tumigil sa kakapilit saken na magdaldal, pinipilit kung wag syang kausapin, pero gabi ng paskong iyon, sa kwarto namen kung saan kami natutulog, nauna syang pumasok humiga ng bed at tinapon ang isang kumot at unan sa baba ng kama, at ng pumasok ako ay nakita ko sya nakatalukbong sya ng kumot at nakita ko din ang kumot at unan, kinuha ko ang mga iyon at binalak kung matulog sa sala, ng bubuksan ko na ang pinto papalabas ng kwarto ay sumigaw sya: “Jason, bumalik ka na kase? Miss na kita.” Tinignan ko sya at nakita kung naiiyak na sya, “ditto kanalang matulog, kahit hindi kana magsalita.” Sabi pa nya, at tuluyan na ngang umiyak ang mokong, tumakbo ako papalapit sa kanya at tumalon at dinaganan sya, at sinapok sa ulo at sinabi” “uguk mo!!!” At niyakap nya ako, duon ngay napagtanto ko na mahal ko si Andres bilang Kapatid, Kaibigan at Ka’ibigan.
COMMENTS