By: Zamir “Aalis ka na agad, Zaldy?” Laking gulat ko talaga sa sinabi niya. “Oo. Sa susunod na Lunes ng hapon, yun ang lipad ko.” ...
“Aalis ka na agad, Zaldy?” Laking gulat ko talaga sa sinabi niya.
“Oo. Sa susunod na Lunes ng hapon, yun ang lipad ko.”
Natahimik ako. Hindi nakasagot. Bagama’t totoo na mahal ako ni Zaldy, nararamdaman ko na rin na napapamahal na ako sa kaniya. Hinahanap ko na ang mga yakap at lambing niya.
Malungkot din ang mag-isa pala. Simula nung umalis dito ang kapatid ko sa apartment, medyo napasubsob ako sa trabaho. Napadalas din ang pag-gym ko para pag-uwi, mabilis na lang makatulog.
Kung hindi si Alex na nasa Spain, si Zaldy ang madalas kong ka-text. Minsan ay sabay kaming nagbabate kapag mag-isa lang niya sa bahay. Kahit minsan e hindi maka-video call sa FB, ang mga ungol namin at dirty talks ay nagiging sapat na.
Kasama niya sa kanila ang kaniyang ama’t ina at ang bunso nilang lalaki. Ang dalawang kuya niya ay may mga sariling pamilya na.
Aaminin ko na pinakahihintay ko ang mga text niya na bibisita siya rito. Kaya naman, ginagawa ko ang lahat ng paraan para mapasaya si Zaldy. Sweet siya sa akin. Romantic. Masarap mag-alaga, magluto, at mag-masahe. Sa pagkaka-alam ko ay wala pa siyang naging karelasyon mapa-lalaki o mapa-babae.
Kung baga, parang ako ang unang pinagkalooban niya ng pagmamahal. Isang pagmamahal na higit pa sa kaibigan lang. Pero lagi akong umiiwas kapag ang mga usapan ay seryoso na.
Pareho ko, siya rin ang kauna-unahang lalaki na nakasiping ko. Ako ang naka-una sa kanya sa barbershop nung ako ay nagpagupit ng buhok hanggang sa aking dibdib at makapal na bulbol. Napasok na rin niya ako pero si half-Espanyol na si Alex ang naka-una talaga sa akin (See “Zoom Inuman”).
“Natahimik ka na diyan?” tanong niya sa akin.
“Uuwi ka na ba ngayon sa inyo?” Pag-iiba ko ng usapan.
“Mamayang ala-una pa. Bakit?” Napakunot-noo niyang tanong.
“Puede ba akong sumama sa inyo?”
“E ‘di ba may pasok ka pa mamaya?”
“Off ko ngayon dahil nag-out of town naman ako.” Paliwanag ko.
Ngayon lang ako nagka-interes na sumama kay Zaldy. Parang gusto ko tuloy tignan kung saan siya lumaki at nagka-isip. Kahit palagi siyang nagku-kuwento sa kanila, hindi naman din siya nag-aya sa akin.
“Nakakahiya yata. Mahirap lang kami. Maliit lang ang bahay…”
“Hindi naman ang bahay niyo ang bibisitahin ko a,” pagtutuwid ko. “Ikaw. Pamilya mo.”
“Sabagay, ngayon lang naman. Sige na nga.” Kahit napipilitan, pumayag na rin siya. “Bangon na tayo at makapag-breakfast na.”
“Tulog pa tayo. Maaga pa.” Kasabay nito ay ako naman ang yumakap kay Zaldy. Ikinawit ang kanang paa sa beywang niya. Naramdaman ko ang init ng kanyang katawan kasama ang paghinga niya ng malalim
Dahil pagod, nakatulog pa kami ng dalawang oras. Ang breakfast ay ginawa na lang namin na heavy brunch para mas maaga kaming maka-uwi sa kanila.
NASA LOOB na kami ng bus ng mga bandang ala-una at lalarga na ito pagkalipas ng trenta minuto. Nagdala lang ako ng maliit na bag. Naka-back pack naman si Zaldy. Iniwan na niya ang ibang mga damit sa apartment.
Sa aming paglalakbay, nakadikit kalimitan ang ulo niya sa kanang balikat ko. Ako naman ay madalas nakahawak lang din ako sa kanang kamay niya. Dahil nasa likod kami at walang nakaupo sa hilera namin, paminsan-minsan ay pinipisil ko ang hita at harap ng jeans niya kasabay ng kindat at pilyong ngiti.
Pagdating sa bayan nila, sumakay pa kami ng traysikel papunta sa kanila. Nadaanan namin ang mga palayan at iba pang taniman habang binabagtas namin ang daan papasok sa kanilang baryo.
Huminto ang sinakyan namin sa isang konkretong bahay na hindi kalakihan. Maliit lang ito, mukhang luma na at hindi pa gaanong napa-ayos. Bumaba kami at sumalubong ang kanyang kapatid.
“O, kuya, andito ka na pala.”
Nakangiting sumalubong sa amin ang binatilyong kapatid ni Zaldy.
“Si Zach pala, bunso namin.” Pagpapakilala sa akin. “’Tol, si kuya Zamir mo.”
Iniabot naman sa akin ni Zach yung kanang kamay niya. Inabot ko ito.
“Welcome dito sa amin, kuya.” Sabi niya na parang nahihiya. May hawig sila ng kuya niya pero tipong mas maangas ito. Matikas din ang tindig niya.
“Salamat naman, Zach.”
“O, bakit parang nakagayak ka naman. Saan ka pupunta?” tanong ni Zaldy sa kapatid. “Saan pala sina nanay at tatay?”
“Hinintay lang talaga kita, kuya. Nauna na silang pumunta sa lamay kina tito. Last night kaya doon daw sila matutulog. Ako rin doon din ang lakad ko. Makikisabay ako kina tita.” Mahabang sagot ni Zach.
“Ganun ba? Akala ko pa naman andito sila.”
“Paano yan kuya, mauna na ako ha. Kuya Zamir, kita-kits na lang tayo bukas ulit.”
“Pakisabi na hindi na ako makapunta ha. Tutal, andun ako nung unang dalawang gabi.” Pahabol na bilin ni Zaldy.
Umalis na si Zack at nag-aya na si Zaldy sa loob ng kanilang bahay. Habang naglalakad kami papasok, nai-kwento niya na disi-otso na raw ang kapatid at nasa unang taon sa kolehiyo na. Isa rin siya sa mga gusto niyang matulungan balang araw.
Maliit lang din ang sala sa loob ng bahay. May isang rattan set ito at center table na rattan din. May maliit na cabinet na pinagpatungan ng lumang telebisyon at radio. Nakasabit ang maraming pictures sa dingding.
Tabing na kurtina ang naghihiwalay lang sa sala at kusina.
Dumiretso kami sa isang kuwarto. May pandalawahan na bed dito at isang aparador. Heto raw ang kuwarto nilang magkapatid. Pero dahil nagbo-board ang kapatid niya, parang solo na rin niya ito. Kalimitan din daw ay sa tita nila nakikitulog si Zach kapag umuwi. Minsan naman ay sa sala na lang.
Sa kabilang kuwarto ang sa mga magulang nila.
Nagpalit lang kami ng damit na pambahay at nag-shorts pareho. Binigyan ako ni Zaldy ng isang pares ng tsinelas at tsaka kami lumabas.
“Gamitin natin itong mga bike at pasyal tayo.” Tinutukoy niya ang dalawang bisikleta na nasa gilid ng bahay.
Sakay ng bike, namasyal kami sa barangay hall at plaza tsaka pumasok sa elementary school kung saan siya nag-aral. May mga tumatawag kay Zaldy pero tinatanguan lang niya ang mga ito.
“Tara sa ilog namin, Zam.” Sabi niya matapos kaming maglakad-lakad sa loob ng school at makapagpahinga ng konti.
“May ilog kayo rito?” tanong ko.
“Oo, tignan mo.”
“Sige nga.”
Pagpunta doon, nadaanan namin ang ibang mga bukid. Medyo hindi pa sementado ang ibang parte ng daan papunta pero hindi naman din mabato.
Papadapit-hapon na kaya wala na rin kaming gaanong tao na nakakasalubong.
Narating namin ang ilog matapos ang halos kinse minuto. Kahit hindi na mainit ang araw, medyo pinagpawisan din ako. Si Zaldy, pansin ko, ay parang nabasa ng pawis ang likuran.
Malinaw pa ang tubig at mukhang maayos pa siya na paliguan. Sa may tago kaming parte dumako. Itinabi namin ang mga bike, tinanggal ang mga tsinelas, at binasa ng konti ang mga paa sa gilid ng ilog.
“Maligo tayo, Zam.” Kumindat sa akin si Zaldy. Hindi pa ako nakakasagot ay nagtanggal na siya ng shirt. Palingon-lingon pa siya sa paligid nang bigla ay ibinaba nito ang short kasama ang brief. Gamit ang kanang kamay, tinakpan niya kunwari ang nakabuyangyang niyang harapan sabay lagay ng mga damit sa bike niya.
Sumunod na rin ako.
“Wala bang tao rito?” Tinanong ko siya habang ibinababa ang aking huling saplot.
“E ano naman kung meron?” sabi niya na pabiro. “Hapon na kaya sarili natin itong ilog, Zam. Hubad na.”
Dahil sa utos nito, ibinaba ko na rin ang aking black na brief, itinabi sa mga damit niya, at lumusong sa ilog kasabay niya.
Katamtaman ang lamig ng tubig. Lumangoy kami papunta sa may malalim na parte. Ganito pala ang mag-swimming ng walang mga damit. Malaya at sobrang napakagaan sa pakiramdam. Nandiyan na sabuyan ako ni Zaldy ng tubig habang nagpapalutang ako.
Siya naman ay hinahabol ko at kinikiliti. Napa-ihi tuloy ako sa ilog.
Pakiramdam ko ay may sarili kaming mundo, nasa isang munting paraiso. Papalubog ang araw kaya medyo lumamig na ang simoy ng hangin.
Nang medyo mapagod, nag-free float ako kaya nakaturo ang aking burat sa taas. Nakalubog ng konti ang likod ng aking ulo. Sinasadya kong igalaw ang aking puwet at binibiro ko siya kung kaya rin niyang gawin.
Natatawa si Zaldy at imbes na gayahin ako, inalalayan niya ako sa likod. Bigla siyang humalik sa akin. Ginantihan ko naman ito sabay kapit sa kanya. Kahit malamig, suwabe pa rin sa init ang halik niya.
Habang nasa labas ng tubig pa rin ang aking burat, hinanap ito ng bibig niya at isinubo ito. Napasinghap ako. Nabuhay ang aking alaga. Nakalimang taas at baba rin siya bago ako umayos at tumayo. Hanggang sa may dibdib na lang namin ang tubig.
Ginawaran ko naman siya ng halik sabay hawak namin ang burat ng bawat isa. Dahil malinaw ang ilog, medyo nakikita namin sa tubig ang mga nakatayo naming burat. Sabay naming sinasalsal ang burat ng bawat isa.
Maya-maya ay binitawan ni Zaldy ang alaga ko. Napasunod din ako.
“Subukan ko ngang isubo ang burat mo,” sabi niya sabay hinga ng malalim at sumisid.
Isinubo niya muna ang kalahati ng burat ko habang hawak ko ang ulo niya para hindi lumutang. Nakakapanibago ang pakiramdam. Maliban sa nasa open na lugar kami, andun pa rin yung kaba na baka may maligaw at makita sa amin.
“AAAhhhhh, sarap Zaldy!” Napapaungol ako.
Naka-ilang taas-baba rin siya bago lumutang ulit.
“Kakaiba yun a! Ako rin nga.” Kumindat ako at ginaya ko rin ang ginawa niya.
Nagawa ko lang supsupin saglit ang burat niya bago ako nawalan na ng hininga.
“Hirap pala!” Nasabi ko na lang habang hinahabol ang aking paghinga.
“Hindi ka kasi sanay.”
Inulit pa niya ng tatlong beses na sinubo ang mahaba kong alaga habang hawak-hawak ng dalawa kong kamay ang ulo niya.
Napapaungol ako at napapatingala.
Nang medyo mapagod na, pumuwesto naman ako sa likod ni Zaldy. Nakatutok lang sa butas niya ang matigas ko pa rin na alaga. Hinihimas ko ang dibdib niya habang iniikot-ikot ang alaga ko.
Ipapasok ko sana pero nag-alangan ako. Nakatayo lang din naman kasi kami. Nagkasya na lang ako na iniipit ng pisngi ng puwet niya ang galit kong burat.
“Tara na at uwi na tayo.” Binulungan ko na siya makalipas pa ang mga apat na minuto. Medyo papadilim na ang paligid.
“Ayaw mo na?” balik na tanong ni Zaldy.
“Ituloy natin sa bahay niyo. Tayo lang naman ngayong gabi, ‘di ba?”
“Mukhang natuwa ka ha?”
“Oo naman. Kunwari ka pa e gustong-gusto mo naman.” Sabi ko sabay hawak sa matigas pa rin niyang burat.
Napatawa na lang siya at naglakad na kami papuntang pampang.
COMMENTS