By: UragonFox “Brandon, gumising ka na diyan at baka mahuli ka na sa eskwela!” Wala pa ako sa huwisyong bumangon ngunit gising na akin...
By: UragonFox
“Brandon, gumising ka na diyan at baka mahuli ka na sa eskwela!”
Wala pa ako sa huwisyong bumangon ngunit gising na aking diwa.
Katunayan niyan ay dinig ko ang pagtawag sa akin ni Nanay Lucing, ang aming kasambahay.
Hay! Lunes nanaman. Kay dali bang lumipas ng weekend at papasok nanaman ako sa paaralan.
Hindi naman ako tamad mag aral, sadyang may araw lang talaga na di ko gusto ang pumasok sa paaralan.
Gusto ko lang ang humilata sa kama buong araw nang hubo’t hubad.
*Tok... Tok... Tok...
Narinig ko ang sunod-sunod na katok sa aking pintuan.
“Brandon, bumangon ka na riyan at baka mahuli ka nanaman. Ako nanaman ang malalagot sa Mama mo nito,” saad ni Nanay Lucing.
“Opo Nay, babangon na po ito na,” ang tinatamad kong tugon.
7:09 am. Iyan ang oras nang tingnan ko ang alarm clock sa aking bedside table.
Nagpasya na akong bumangon at malaya namang nahulog ang comforter mula sa aking kama.
Nag unat ako sandali at tiningnan ko ang aking sarili sa may full body mirror na katabi ng malaking closet.
Hubo’t hubad ang aking repleksyon sa salamin. Nakasanayan ko nang matulog na walang saplot. Mas malaya. Mas presko. Mas nakakaginhawa ang alaga ko.
Minasdan ko ang kabuuan ng aking katawan. Walang pagmamayabang ngunit batak at pormado na talaga ang katawan ko.
Siksik sa muscles ang magkabila kong biceps. Mas lumapad pa at naging pormado ang aking likod. Maumbok at maskuladong dibdib. Ang halos perpekto na nililok kong abs.
Ang pamatay sa laki at prominenteng mga hita at maumbok na puwetan.
Guwapong guwapo ba ako sa sarili ko? Hindi naman masyado ngunit hindi ko lang maiwasan pagmasdan ang hubad kong katawan na pinaghirapan at pinanday ng mga bakal na aking inaalsa sa paglagi ko sa gym.
Dumaragdag pa sa aking pagkalalake at kumpiyansa ang mga paghanga na ipinupukol sa akin ng mga kababaihan.
Ang mga palihim na pagnanasa ng mga bakla at lihim na bakla sa tuwing daraan ako saan mang lugar: mapa-gym, mapa-campus, mapa-mall, mapa-simbahan o kahit saang lugar na may mga matang kumikilatis sa masarap at kaakit-akit kong kabuuan.
Hindi lang ang aking katawan ang nagpapasidhi ng kanilang pantasya at libog ngunit ang itinitago kong pagkadakila.
Sa sangkalalakihan ay masasabi kong isa ako sa nabibiyaan ng malusog, malaki, mahaba, masarap, at makatas na alaga.
Paano ko nasabi? Gusto mo bang makita? Huwag na.
Siyam na pulgadang burat na siyang nagpapalaway sa mga mapagnasa at malibog na mga nilalang.
Bata, matanda, may asawa, o wala. Walang takas sa dala dala kong kamandag.
Iilang kababaihan na ang umaray at dinala ko sa langit gamit ang aking sandata.
Ngunit wala pang bakla ang nakatitikim ng masarap na putaheng kaya kong ihanda.
Wala akong balal ipatikim sa kanila. Hahayaan ko lang silang maglaway hanggang sa maulol sila.
Nagsimula nang mag init ang aking katawan dahil sa patuloy kong paghaplos sa maskulado kong katawan.
Hanggang sa dumapo ang aking kamay sa nakasaludo kong kargada.
Tuwing umaga. Tirik na tirik ang aking alaga. Masarap kung may bungangang sasamba.
Ngunit wala pa sa mga babaeng naikama ko ang nakapagbigay sa akin ng ibayong sarap na kayang tumbasan ang langit na ibinibigay ko sa kanila.
Nagsimula nang balutin ng aking mga kamay ang burat ko. Dinarama ko ang katambukan at kahabaan nito.
“Brandon! Ang tagal mo naman diyan, bumaba ka na kung nakapagbihis ka na at lalamig itong pagkain,” pagtawag muli ni Nanay Lucing.
Napatigil ako sa ginagawa kong pagpapasarap sa aking sarili.
Pumasok na ako ng banyo at mabilisang nag shower.
Mabilisan kong inayos ang aking kama at ilang nagkalat na tissue sa paligid nito.
Kinuha ko ang aking uniporme tsaka ko iyon isinuot. Mukhang mapupunit na ang aking uniporme lalo na ang magkabilaang manggas kapag suot ko ito.
Mas napapatingkad nito ang ganda ng built ng aking katawan lalo na ang pang ibabang parte kung saan kapit na kapit sa mala troso kong mga hita ang slacks na suot ko.
At higit sa lahat, ang nakaaagaw ng pansinay ang bakat na bakat kung burat na kahit anong ayos ko ay sadyang biyayang ibinigay ng langit.
Lumabas na ako ng kuwarto at pumanaog. Nagtungo ako sa kusina at doon nadatnan kong patapos nang kumain si Kuya Dave, ang pangalawa sa aming tatlong barakong magkakapatid.
Si Kuya Andrew ang panganay at siyempre ako ang pinakaguwapong bunso.
“Mauna na ako sayo Bro ang tagal mong bumangon!” ang pagtayo ni Kuya Dave sa lamesa sabay sinalubong ako ng fist bump na siya namang tinugon ko.
“Sige Kuya! Sanay naman ako mag commute, ingat ka” ang tugon ko rito.
Ako na lang ang walang kotse sa aming tatlo. Sabi kasi nina Mama at Papa ay reregaluhan lang daw ako ng kotse kapag nakapagtapos na ako ng kolehiyo.
Nasa huling taon pa lang ako ng high school kaya naman mahaba haba pa ang lalakbayin ko.
Sanay naman talaga ako mag commute. Diyahe minsan pero exciting.
“O siya maupo kana at kumain. Itong batang to talaga,” sabi ni Nay Lucing.
“Sina Mama at Papa?” tanong ko.
“Hindi umuwi ang Papa niyo dahil may tinapos daw na project sa isang site sa Bulacan. Ang Mama mo naman ay maaga ang alis dahil sa conference nila sa Tagaytay,” saad ni Nay Lucing.
Ganito talaga kadalasan ang umaga dito sa bahay, halos hindi na kami magpang abot nila Mama at Papa. Sina Kuya Dave naman at Kuya Andrew ay may kanya kanya ding gawain sa unibersidad nila.
Nabiyayaan nga kami ng magandang buhay, hindi naman kami madalas nagkakasama.
---
Sakto lang ang dating ko sa paaralan dahil tumunog na ang bell para sa unang subject.
Nasa private school ako nag aaral kaya naman di gaanong mahigpit ang namamahala dito pero hindi ibig sabihin na hindi mahigpit ang mga guro.
Nilalakbay ko na ang corridor patungo sa una kong subject.
Palihim na nagtitilian ang ilang kababaihan na nadaanan ko.
“Hi Brandon! Bati pa ng ilan sa kanila nang lagpasan ko ang kinatatayuan nila sabay bigay ng pamatay kong ngit
May mga pasimpleng lalakeng estudyante rin mula sa mababang taon ang nagnanakaw ng sulyap sa akin na di ko tinatapunan ng pansin.
Sa daan ay nakasalubong ko si Lorenzo, o mas tinatawag “Jaks” na magbabarkada.
“O Jaks! Zup Brad?” tapik ko rito at sabay na kaming naglakas patungo sa classroom ng unang subject namin.
Magkapareha kami ng taon ni Jaks. Sa katunaya ay kababata ko ito dahil iisa lang ang lugar na kinalakhan namin at magkakaibigan rin ang aming mga magulang.
“Di mo ba alam na ngayon i-aanounce ni Mr. Supaero yung mga bagsak sa subject niya?” ang balita nito sa akin.
Ang tinutukoy ni Jaks ay ang guro namin sa unang subject. Ang mahigpit at pinaglipasan na ng panahon na guro namin sa Filipino na si Mr. Supaero.
49 taong gulang na ito at walang pamilya. Hindi naman lihim sa karamihan na malambot si Mr. Supaero. Ngunit sa kung ano ang inilambot nito ay siya namang kinahigpit at katigasan nito sa kanyang klase.
Isa siya sa pinaka inaayawan ng mga estudyante sa huling taon ng high school dito sa paaralan namin, pati na si Kuya Dave at Kuya Andrew ay nagdaan dito.
Mahilig kasi itong mambagsak ng mga mag aaral. Pati na ang mga matatalino sa amin ay hirap na kumuha ng mataas na marka sa kanya.
Hindi ko alam pero baka dahil sa napaglipasan na siguro ng panahon kaya ganyan ang ugali ng gurong ito.
Hindi naman maipagkakaila na magaling siya sa kanyang larangan pero minsan ay di rin makatarungan.
“O para yun lang?” ang mayabang kung tugon kay Jaks.
“Gago ka ba Brad? Babagsak ako dahil sa Filipino lang na subject! Tangna naman yan. Buti sana kung Math yan Brad!” ang panghihimutok niya.
May bahaging gusto kong sumang ayon kay Jaks dahil kung iisipin nga naman, babagsak kami dahil sa subject na iyan.
Inaasahan talaga namin na mapapabilang kami sa mga may tsansang babagsak dahil sa magkasunod na quarters na mababa ang aming marka.
Kumpleto naman kami sa ipinapasa na requirements. Ewan ko ba. Sinasadya lang siguro ng gurong ito ang pambabagsak niya.
Hindi naman sa hinuhusgahan ko si Mr. Supaero, pero kadalasan ng ibinabagsak niya ay mga lalake lalo na kung parte ng varsity ng paaralan.
Kinakausap naman siya ng Sports Coordinator namin na si Mr. Matso pero talagang matigas itong si Mr. Supaero at di madala dala sa kamandag at gandang lalake ni Mr. Matso.
Ang rason niya raw ay kung may oras para sa varsity practices ay dapat may oras din sa ibang subjects lalo na ang sa kanya.
Tsk. Pambihirang guro iyan. Inilapit naman na ito sa Headmaster ng paaralan pero mukhang magkasangga pa ang dalawa kaya napapaburan ang makunat na guro.
“Huwag kang mabahala Brad, di yan. Makaka graduate tayo. Nasa huling taon na tayo, yan pa bang si Mr. Supaero ang makakahadlang sa atin,” ang pagpapalubag loob ko kay Jaks.
“Sana nga Brad eh mukhang maysa kampon iyang gurong yan,” ang inis na turan nito.
---
“Magandang umaga Ginoong Supaero,” ang halos sabay na bati ng buong klase nang pumasok ang guro namin sa Filipino.
“Nabanggit ko noong nakaraang biyernes na may pagsasanay tayo ngayong araw. Kumuha ng isang buong papel at sagutan ang katanungan na ito,” ang panimulang sabi ng guro.
Sinimulan niyang ipamahagi ang mga papel kung saan nakalimbag ang mga katanungan na aming sasagutan.
“Ang inyong sagot ay sa pormang sanaysay na hindi bababa sa liman daang salita bawat katanungan. Nasa ikalawang pahina ng kwestyuner na hawak niyo ang rubrik kong paano ko mamarkahan ang gawa niyo. Magsimula na kayo,” ang saad nitonng mga panuto sa malambot ngunit maotoridad nitong boses.
“At... Bago ko makalimutan. Ngayon ko sasabihin ang mga bagsak sa aking sabjek,” pahabol nito.
“Pucha naman. Paano ako makaka concentrate nito Brad, pinalala pa niya yan,” ang sambit ni Jaks sa mahina at gigil na boses.
Ramdam ko rin naman sa iba kong mga kaklase ang pangamba sa huling sinabi ni Mr. Supaero.
Nasa kalagitnaan na ako ng pagsagot nang mag angat ako ng tingin at mahuli ko ang makunat na gurong nakatitig sa akin.
Hindi lang basta titig ngunit may kasama pang pagkagat ng ibabang labi.
Nilingon ko ang ang aking mga kaklase ngunit hindi nila pansin ang hilatsa ng mukha ng aming guro.
Napagtanto ko na ang tinititigan pala ng malambot na guro ay ang bakat na bakat kong harapan.
Nasa pinakadulo ako nakaupo at katabi ko si Jaks pero malayang natatanaw ng baklang guro ang masarap na tanawin mula sa harapan niya.
Paano ba naman ay nakasandal akong nakaupo sa armchair at nakabukaka ang aking mga hita na siyang nagbigay laya upang mas bumukol pa at maging kapansin pansin ang katawan ng aking kargada.
Idagdag pa ang nipis ng tela ng slacks na uniporme naming mga lalake.
Naging pilyo ang aking diwa. Nagkunwari akong dinakma ang aking harapan sabay kamot.
Hindi ako nabigo sapagkat kitang kita ko ang madaliang pagtabon ng bibig ni Mr. Supaero na kita sa aking periperal.
Nilagay ko ang isang kamay ko sa aking sentido na kunwari ay nag iisip ng isasagot ngunit ang totoo ay para mabatak ang aking bicep muscle.
Bigla akong nag angat ng tingin na kunwari ay nagtatanong sa isip at siya namang pagtagpo ng aming mga mata ng malambot na guro.
Dali daling nag alis ng tingin sa kinauupuan ko ang guro sabay tayo at naglakad lakad sa ibayong kanan sa iba ko pang kaklase.
(Pucha kang bakla ka. Alam kong sugapa ka sa burat. Maglaway ka dahil hindi mo to matitikmang gago ka.) Ang sa isip isip kong bulong.
---
“Tapos na ang oras. Itigil na ang pagsusulat at ipasa ng maayos ang inyong mga papel kasama ang kwestyuner,” ang pagpukaw ng guro sa buong klase namin.
Nang maisumite na lahat ay siya namang pag ngisi ng guro.
“At ngayon... Ang pinakahihintay ko. Narito ang mga nanganganib sa aking klase sa Filipino,” ang wika ni Mr. Supaero na parang ipinagmamayabang pa na may babagsak sa klase niya.
Isa isa niyang tinawag nang hindi nakaalpabeto ang mga pangalan ng mga mag aaral na maaaring bumagsak sa klase niya.
“Mr. Lorenzo Burgos... Mr. Brixford Guevarra... and Mr. Brandon Joseph Sevilla,” pagtatapos ng aming guro.
“Tangna Brad. Ito na ang sinasabi ko. Malalagot ako kay Dad nito. Paano na ang promise niyang regalo saken. Buwesit na buhay to o!” ang mahinang bulong ni Jaks.
“Chill ka lang Brad. Wag tayong pasindak sa makunat na Supaerong yan. Maipapasa natin to,” tugon ko sa aking kaibigan.
“Alam niyo naman kung saan ang opisina ko. Maari kayong bumisita upang malaman kung bakit kayo bumagsak. Nandoon lamang ako hanggang alas sais ng gabi. Malinaw?” saad ni Mr. Supaero.
Nagsisagutan naman ang aking mga kaklase at saka umalis ang guro.
“Anong oras natin kikitain mamaya si Supaero?” tanong ni Jaks.
“Pagkatapos nalang ng praktis natin,” hayag ko kay Jaks.
“Sige. Punta na tayo susunod na room,” aya ni Jaks sa akin.
---
Alas tres y medya na ng hapon ay hindi pa sumisipot si Jaks sa basketball practice namin.
Kalagitnaan ng aming break ay tinanong ako ng coach namin kung bakit di nakasipot si Jaks.
“Sevilla, nasaan na si Burgos?” tanong ni Coach Maticas. Ang coach ng basketball team ng aming paaralan.
“Di ko nga alam coach eh. Paglabas kanina sa huling subject namin ay nagpaalam na may pupuntahan lang saglit,” ang paliwanag ko rito.
“Tsk. Kung kailan pa malapit na ang competition natin ay saka naman liliban sa praktis,” asik ni Coach.
“Sabihan lang kita coach pag nakontak ko na,” paninigurado ko rito.
Istrikto talaga si Coach Maticas samin lalo na at malapit na ang competition na maglalaban laban ang mga private schools.
Hindi naman parating ganito si coach, ngayon lang talaga dahil kailangan namin depensahan ang aming titulo sa nakaraang taon.
Chill lang kasama si coach pero pag laronat praktis ay iba ang katauhan nito.
Bata pa nang maging basketball coach namin si Mr. Maticas. 25 years old pa lang ito pero magaling talaga magdala ng team.
Kung sa pormahan at pangmalakasang katawan ang pag uusapan ay di ito papahuli. Batak at maskulado din ang katawan, isama pa ang mestisohing datingan nito na talaga namang takaw-libog din sa mga babaeng estudyante at guro, pati na rin ang sangkabaklaan.
---
“Same time, same place team at walang liliban. Understood!?” ang patapos na habilin ni Coach Maticas bago kami dinismiss sa practice.
Gago talaga tong si Jaks at di talaga sumipot. Malilintikan talaga to bukas kay coach. Grabe pa naman ito magbigay ng punishment lalo na at di katanggap tanggap ang rason.
Alas sais dise otso na ng gabi at baka wala na si Mr. Supaero sa opisina niya pero magbabaka sakali ako para di lang ako bumagsak.
Tinahak ko ang opisina ng guro kung saan nakapirme ito ikalawang palapag katabi ng library.
Mukhang tahimik na talaga ang bahaging iyon at wala na siguro ang makunat na guro.
Pero pagdating ko sa may bandang library ay nakaaninag pa ako ng konting ilaw, andiyan pa siguro siya.
Dahan dahan akong naglakad patungo sa opisina niya. Nakabukas ang mumunting ilaw sa loob ngunit naka lock ang pintuan.
Pinilit kong masilip ang loob pero di ako makahanap ng klarong espasyo sa may bintana.
Susuko na sana ako nang marinig ko ang mahihinang boses na nag uusap sa loob.
“Ipapasa? Matagal mo ng alam kung ano ang paraan diba?” mahina lang iyon ngunit alam ko ang boses ng malambot ngunit gahaman sa pagbibigay ng marka na guro namin sa Filipino.
“Handa akong gawin... pucha ka. Matagal ko ng alam na suwapang ka... Uuugghhhhhhh!”
COMMENTS