By: CJ Spielyar Ang kuwentong ito ay hango sa karanasan ng isang kaibigan. Nang mabasa niya iyong mga una kong kwento rito na “Calumpit ...
By: CJ Spielyar
Ang kuwentong ito ay hango sa karanasan ng isang kaibigan. Nang mabasa niya iyong mga una kong kwento rito na “Calumpit Tree” at yung “Manikang Papel,” pinakiusapan niya akong ilahad ang kanyang karanasan.
Siyempre, tumanggi ako. Ang hirap kayang magkwento! Idagdag mo pa na hindi ko personal na experience ang mga iyon.
Subalit nagpumilit siya, at dahil na rin siguro sa kakulitan, pumayag na rin ako sa kondisyong kailangan kong makita ng personal yung lugar na pinangyarihan ng kanyang karanasan. At heto nga sa baba ang kabuuan niya.
Abril 2017.
Mainit. Napakainit. Sabi nga sa Unang Hirit, kung kayang magbaon ng isang litrong tubig o higit pa, mas mainam kaysa mabiktima ng heat stroke. Dagdagan mo na rin ng mahabang pasensiya dahil tiyak, ang init na ‘yon ay aakyat sa sentido mo sa mabagal na daloy ng trapiko sa ka-Maynilaan.
Sinunod ko naman. Laman ng bag ko ang 1.5 litro ng mineral water, dalawang bimpo, at isang bughaw na polo-shirt pamalit kung sakaling pag-uwi ko ay amoy itik na ako. Hindi malabong ganoon ang mangyari, paano ba naman, sa LRT station 1 pa lang, basa na ang kili-kili mo sa siksikan. Huwag mo na rin ipangalandakan na virgin ka, dahil tiyak ko nadevirginized na ang halos lahat ng parte ng katawan mo na maaring madikitan ng mga kaselanan ng iba’t-ibang klase ng pasahero na nagsusumiksik sa train.
“Bakit ba kasi hindi ka lumuwas ng maaga.” Bulong sa sarili habang pilit nagsusumiksik para maiwasan ang matigas na bagay na bumubundol sa aking puwitan.
Kung sana ay ibang araw iyon, i-enjoy ko pa sana yung pagkiskis ng matigas na yun sa akin. Malibog kasi akong tao at para sa akin, masarap talaga yung mga bagay na ganoon lalo na at sa pampublikong sakayan pa. Pero sa araw na ‘yon, tinatalo ng nakakapang-init na panahon ang libog na laging dala-dala ng malisyoso kong pag-iisip. At isa pa, lumuwas ako hindi para maglandi. Hindi ako magti-tiyaga na makipag-siksikan sa LRT para lamang makasanggi ng burat, suso at puwet.
Isang taimtim na pasasalamat sa Maykapal ang aking naiusal ng marating na ng train ang Doroteo Jose station. Hirap mang makalabas sapagkat nasa bandang gitna ako ng train, isang luwalhati naman iyong pakiramdam na makawala sa tila lata ng sardinas na bagon.
“11:15 AM” basa ko sa pambisig na orasan. Inabot ako ng tatlong oras sa biyahe! Kaya’t kumakaripas akong bumaba at naglakad na patungong Avenida. Nakakaramdam man ng naipon na ihi sa aking pantog, minabuti ko na lamang na sumakay sa jeep na may karatulang “Lawton.” Mapipigil ko pa naman iyon.
Subalit ka-malasan talaga, inabot pa rin ng trenta minutos ang biyahe mula Avenida patungong Mendiola. Totoo nga. Kailangang magbaon ng sandamakmak na pasensyiya kung hindi, putok-batok na inis ang kalalagyan mo.
At dahil nga pahinto-hinto ang biyahe, bumaba na ako sa tapat ng entrance ng isang kolehiyo bago mag Mendiola. Mabagal kong binaybay ang footbridge sapagkat tiyak naman akong naka lunch break na ang mga tao sa opisina na patutunguhan ko.
Sa taas ng footbridge tanaw ko ang signage ng Technological Institute of the Philippines. Anong naramdaman ko nung nakita ‘yon? Wala. Hindi pa naman kasi kilala ni author si Mr. TIP, at hindi naman kwento ni author ito.
Sa pagbaba sa foot bridge, isinuot ko na ang aking ID at nagpasyang dumiretso nalamang muna sa canteen ng school na aking pupuntahan. Yung kaninang reklamo ng pantog ko ay tila nasupil na rin ng trapiko at napalitan na ng gutom.
Pagpasok ko ng entrance ng eskwelahan, pansin mas marami ang senior high school students na parang mga lumot na nagkalat sa covered quadrangle.
Mula sa entrance lumiko ako patungong canteen, binaybay ang dagat ng mga lumot at rosas na napaka-iingay. Malapit na ako sa bukana ng canteen ng sumulpot ang isang binata at binati ako.
“G-good afternoon sir. P-pwede ba kayong makausap sandali?”
Punyeta naman! Gusto ko nang makakain at makatikim ng lamig ng aircon e.
“Pwede namang sa faculty mo ako kausapin. Kakain muna ako.” Sagot ko sa guwapong binata na tila nahintakutan sa tugon ko.
“O-o sige,sir.”
Alam ko naman na kung tungkol saan yung ipapakiusap niya. Mangungulit na naman yan na makahanap ng solusyon yun tungkol sa grades niya. Susubukang daanin sa pagpapa-cute at pagka-charming yung naghihingalo niyang singko.
Malas lang niya. Deadline na ng encoding ng final grades ngayon. Pulidong-pulido na rin ang class record ko. At kung talagang purely academic ang pagbabasehan ng grades, aba’y isa siya sa outright na “see you next sem.” Saka isa pa, napagbigyan ko na sila noong prelims at midterms, bine-baby na nga sila sa mga quizzes at exams eh kaya’t nang sumapit ang finals, wala nang adjustment pa. Kung anong nakuha nila, iyon na yun.
Mabilis rin naman akong nakapananghalian. Gusto ko kasing maagang mag-encode ng mga grades at maagang makauwi upang hindi maipit pa sa traffic. Dumaan muna ako sa chapel bago magtuloy sa encoding. Kahit kasi papaano, gusto kong maluwag sa kalooban ko kung ano iyong i-encode ko na grade base pa rin siyempre sa computed nilang final term.
Pero bago ako magtuloy sa student’s record office, naramdaman kong muli yung naipong ihi sa aking pantog. Medyo tinitigasan na rin kasi ako, at sa suot kong malambot na khaki, alam kong bakat na iyon.
Nag-isip ako kung saan mag-cr. Pwede naman akong magpunta sa faculty at gumamit ng CR na nakalaan para sa amin para makapag-toothbrush na rin, subalit nasa kabilang building pa ng unibersidad iyon. Medyo malayo mula sa main campus. At sa main campus naman ng unibersidad, mas marami pa ang CR na para sa kababaihan at para sa estudyante. Pero meron namang CR roon na malimit lang gamitin sapagkat tago ito at katabi ng female faculty CR.
Tumayo na ako mula sa pagkaka-upo at lumabas sa university chapel. At naglakad patungo sa pasilyo na tapat ng exit ng chapel. Ang pasilyo kasing iyon ang patungo sa tagong CR na iyon. Binaybay ko na iyon at ng marating ang simula ng hadgan ng fire-exit, lumiko sa kanan patungo pa sa mas maliit na pasilyo.
Mauuna mong madadaanan ang female faculty CR sa building na iyon. At bago ka pa makarating sa male CR, may pinto pa na para naman sa stocks ng mga janitor, lagpas ng pinto na iyon ang tagong male CR. Bihira lang sa mga estudyante ang gumagamit noon sapagkat may kalayuan rin. At isa pa, aakalain mo kasing exclusive iyon sa faculty kasi nga ang katabi nito ay yung pang female faculty. Idagdag mo pa roon na simula na iyon ng sembreak at tanging mga senior high school students lamang ang may pasok pa at ilan-ilang mga estudyante na marahil ay nag-eenrol na para sa summer o yung iba may mga nilalakad tungkol sa kanilan mga grades.
Mag-isa lang ako ng roon nang masimula na akong mag-toothbrush. Nagmumumog na ako ng pumasok ang isang lalaki na naka-longsleeve at black slacks na may dala-dalang long brown folder. Base sa nakita kong nakasulat roon, alam kong sa IT department siya kabilang. Diretso ang lalaki sa panggitnang urinal at umihi.
Hindi ko na siya pinansin pa dahil abala na ako sa pag-gargle at sinundan ko pa ng paghihilamos. Nagpunas gamit ang bimpo at nag-iisip kung magpapalit na ba ako ng polo-shirt. Nang muli kong naramdaman na na-iihi pa rin ako, wala sa sariling tumabi ako sa urinal na malapit sa lababo. Doon ko narealize na kanina pa nakatayo ang lalaki sa panggitnang urinal mula ng maghilamos ako.
Tinapunan ko siya ng alanganing tingin sa mukha at nagulat ako ng mapansing sa bandang ari ko siya nakatingin. Gustuhin ko mang tapusin agad ang aking pag-ihi hindi ko naman magawa sapagkat medyo matigas ang yung sa akin.
Maya-maya pa, iba na ang ginagawa ng lalaki.
Sa totoo lang, hindi libog ang unang pumasok sa akin kundi takot. Paano ba naman kasi, ‘di ba “don’t shit where you eat!” Bigla kong binaling yung tingin ko sa mukha niya, at kita kong libog na libog na siya, nakatingin sa burat ko at napapakagat pa sa pang-ibabang labi niya.
“Pucha, pare. Tigas ng titi mo ah,” bulalas niya habang marahang tinataas-baba yung kamay niya sa matigas na rin niyang alaga. “A-ano? Trip mo ba?” dugtong pa niya at tuluyang pinakita sa akin yung nagmumura niyang titi.
Namimintog ang ulo niyon at may pauna nang katas. Ang katawan nama’y makinis at walang ugat na makikita, subalit mataba naman.
Binawi ko na ang sinabi kong “don’t shit where you eat.” Tangina, sa sarap ng nakahain sa akin ngayon, ako pa ba ang tatanggi?
Pero sinubukan ko pa rin naman. May takot pa rin naman ako eh.
“P-paano kung may biglang pumasok?”
“Isasara natin yung pinto.” Sinara nga niya ang pinto. Sinabit pa ang karatula na “Cleaning Period,” pagkatapos ay muling humarap sa akin at walang sabi-sabing hinubad pababa hanggang tuhod ang itim niyang slacks at puting underwear.
Lumantad ang kabuuan ng kanyang pagkalalaki. Tirik itong nakasaludo paturo sa akin habang napapalibutan ng may kanipisang mga bulbol. Ang mga bahay semilya naman niya ay katamtaman lang ang mga laki.
Muli kong pinagmasdan ang lalaking nag-aalok ng ligaya. Magkasing tangkad lamang kami. Subalit kung ako ay average ang katawan na may kaunting tiyan, siya naman ay payat at balingkinitan. Hindi naman siya gwapo at kayumanggi ang kulay ng balat pero mapula naman ang may kanipisan niyang mga labi na tila ata nakakorte talaga na parang palaging nag-aanyaya ng halik.
Ngumiti siya nang mapansing ang aking pag-aalinlangan. Shit! Maayos ang hilera ng mapuputin niyang ngipin.
Sinupil na ng libog ang kakarampot kong pagpipigil. Lumapit ako sa kanya at gutom na nilaplap ang kanyang mga labi. Sa posisyong iyon langhap ko ang nakakahumaling niyang amoy lalaki. Nakakadagdag yun sa init na lumulukob sa buo kong katawan. Ilang sandali pa naramdaman kong nilalaro na rin niya ang aking burat. Maya-maya pa ay lumuhod siya at sinubo ang nakalabas ko nang alaga.
Heaven! Sa isip ko noon, nalagyan na ng isang malaking check ang isa sa mga pantasya ko lamang. Yun yung makipag sex, kahit jakulan o chupaan lang, sa loob ng unibersidad.
Naglumikot ang dila niya sa ulo ng aking burat, pagkatapos ay uurong at biglang isusubong buo hanggang maramdaman ng mga bulbol ko ang labi nila. Ramdam ko ang pagsikip ng kanyang lalamunan pagnabibilaukan siya subalit pinaglalabanan niya ito. Sanay. Hustler na nga yata siya sa pagchupa.
“Putangna!” mura ko at halinghing nang lalo niyang sinikipan ang pagsipsip sa aking ari. Lalo pa akong nagkombulsyon sa sarap ng maramdaman kong pilit inaabot at nilalaro ng dila niya yung aking mga bayag.
“Putang mga dila ‘yan. Sige pa. Ganyan. Tangina.” Sinabunutan ko siya at dahan-dahang umindayog para kantutin ang kanyang masarap na bunganga. Sa una ay malumanay pa pero dahil sa sikip nito, sa likot ng dila at sa init nang lalamunan niya, marahas ko nang binayo iyon.
Mukhang nasarapan rin naman ang lalaki. Humawak pa nga siya sa aking puwitan at pilit itinutulak sa kanyang bibig.
“Ahh. Puta, ang lalim ng putanginang bibig na ‘yan.”
Niluwa niya saglit yung burat ko at inayos yung pagkakaluhod niya.
“Chumuchupa ka ba sir?” tanong niya.
“H-hindi eh.”
“Ah. Kantotin mo nalang ako…” kita kong libog na libog talaga siya. Balak ko sanang tumanggi kasi hindi ideal yung lugar kung nasaan kami.
“Please?”
“Sige. Harap ka sa salamin. Tuwad ka, kapit ka sa sink.”
Mabilis siyang kumilos at tumuwad nga patalikod sa akin habang kinuha ko yung baon kong condom sa wallet. Medyo nahirapan pa akong ikabit iyon kasi nanginginig rin ako at talagang tirik na tirik yung burat ko.
Nang na-ikabit ko na, sinipat ko yung lagusan niya. Ampula non, kumikibot-kibot pa na tila nag-aanyaya talaga sa pagpasok ng kargada ko. Dumura ako diretso sa bukana niya. Marahang pinaikot ang aking hinlalaki para makalat yung laway. Nang humalinghing siya, itinutok ko na yung nagmumurang ulo ng titi ko. Sabay diin at sagad kong pinasok yung masikip niyang kuweba.
“Ahhhh,” isang mahabang pigil na ungol yung pinakawalan niya.
“Masakit pare… huwag ka munang… ahhh! Shit!” Walang habas ko na siyang kinana. Huhugutin ko hanggang sa ulo nalang ang matira sa lagusan niya at buong pwersa kong ibabaon ‘yon. Paulit-ulit. Akala ko nga makakalas na yung sink sa pagkapit niya rito.
Maya-maya pa ay naramdaman kong sumikip yung puwerta niya. Napamura ang lalaki sabay ng pagsumpit ng tamod sa dingding sa baba ng sink at sa tiled floor.
“Malapit na rin ako,” bulong ko na lalong binilisan yung pagkadyot sa kanya. Nang ramdam ko nang ipuputok ko na yung naipon kong katas, mabilis ko itong hinugot at inalis ang manipis na kapote nito.
Tila nakuha naman niya ang gusto ko, lumod ulit siya at ngumanga.
“Kainin mo tamod ko tangina.”
Ilang talsik rin ng tamod ang pinakawalan ko. Yung iba nagkalat pa sa mukha niya.
“Sarap ba?” tanong ko makalipas ang ilang sandali. Hingal man, sinimulan ko nang ayusin yung sarili ko. Nagpalit na rin ako ng polo shirt sapagkat basa na ng pawis dahil sa kantutan yung nauna kong suot.
“Mauna na ako ah,” paalam ko sa lalaki matapos makapagbighis. Hindi ko na inantay pa ang sagot niya. 2:00 na kasi, kailangan ko na ring makapag encode nang makauwi na.
Mabilis ko lang naiencode ang mga grades ng estudyante. Kung bagsak, bagsak talaga. Kaya’t halos kwarenta minutos lang ang ginugol ko roon. Ini-log-out ko na yung account ko at nag-ayos na ng mga gamit ng makaramdam muli na naiihi na nama. Mabilis akong tumungo sa tagong CR.
Kung kanina ay marami-raming mga estudyanteng naka-uniporme ng kulay lumot at rosas, ngayon nama’y mangilan-ngilan nalang. Sa pagmamadali, hindi ko napansin na may kasunod pala ako. Nung nasa loob nalamang ako ng cubicle at magbababa na ng zipper ng mapalingon ako sa likod at nakitang okupado na naman ang panggitnang urinal ng isang estudyante.
Hindi ko na sinara ang pinto ng cubicle dahil nga sa ang balak ko alng talaga noon ay umihi lang at umuwi na, pero nang lumingon nga ako, nakita ko ang paglingon rin ng estudyante sa akin mula sa pagkakatayo niya at pormang umiihi.
Nakaramdam muli ako ng libog. At naalala ko yung panunukso kanina ng empleyado sa IT department kaya sinubukan kong takamin ang bata. Tignan ko kung tama ang kutob ko na naghahanap siya ng kalaro.
Lumipat ako sa urinal, pero nagmadali ang estudyante na matapos at naghugas sa sink. Hindi ako nagpatinag. Sinulyapan ang kanyang repleksyon sa salamin at nang makitang tumingin rin siya sa akin, kinidatan ko na.
Kita kong napatda siya. Tapos kinagat ang pang-ibabang labi at alanganing ngumiti.
Sa totoo lang, wala pa akong karanasan sa mga menor de edad. Hindi dahil sa iniisip kong imoral ito, kundi dahil sa takot akong maalisan ng lisensya na pinaghirapan ko rin namang abutin. Pero kahit ganoon kalaki ang takot ko, hindi ko naman itatatwa na may mga araw rin na talagang naglalaway ako sa pagtingin-tingin sa mga bagets minsan nga kahit sa mismong mga guwapo kong estudyante.
“H-hi, t-transferee ka?” tanong niya sa akin. Akala siguro niya mag-eenrol ako nuon dahil sa suot ko na hindi mo aakalain na pang propesor. Kung pagmamasdan kasi ako, hindi nalalayo sa isang third year student ang aking itsura. Baby-faced nga raw ako sabi ng ilan kong mga barkada noong college.
“Ahm, oo eh…” sagot ko habang direkta na siyang pinagmamasdan. Maputi, matangos ang ilong, manipis ang may kapulahang labi. At sa pag-ngiti niyang ‘yon, kita ang naka-kabit na braces sa kanyang ngipin.
Naglakbay ang aking paningin sa pababa sa kanyang katawan. Naglalaro sa isip kung anong itinatago ng puting uniporme na may kulay lumot na hugis diyamanteng school patch o logo. Nagbaybay pa ang aking mga mata hanggang sa kulay lumot niyang pantalon. Napatigil ako sa nakaumbok sa harap niya. Halata kasing tinitigasan siya.
Iba ang hatid na reyalisasyon sa akin ng tagpong iyon. Para kasing na-boost ang aking ego. Eto ako, tatlong taon nalang ay wala na ang edad ko sa kalendaryo pero nagagawa pang makapang-akit ng binata. At hindi lang ‘yon, hindi ako maputi, hindi macho at lalong hindi balingkinitan, kumbaga average lang pero ayon nga, nakuha ko ang interes ng isang senior high school na sa tingin ko ay edad disi-sais o disi-syete.
“Ilang taon ka na?” tanong ko ng maisip ang tungkol sa edad.
“Fifteen ‘tol.”
Sa isip ko, nag-usal na ako ng pasasalamat sa fairy god mother ng sangkabaklaan at biniyayaan niya ako ng isang napakagandang regalo. Not just once, but mukhang magdodoble pa.
“I-isara mo yung pinto. ‘Tas lapit ka sa akin.” Utos ko sa kanya na mabilis naman niyang sinunod. Nang halos isang ruler nalang ang layo niya sa akin, huminto siya at tila hindi alam ang gagawin.
“Ilapag mo muna yang bag mo diyan,” turo ko sa taas ng pader na naghihiwalay sa dalawang cubicle. “tapos i-kiss mo ko.”
Tangna. Submissive! Sigaw ng isip ko. Ngayo’y hindi na maitago ang pagbakat ng tigas kong ari.
Pagkalapag ng bag niya, lumapit muli siya at binigyan ako ng isang smack sa labi. Sabay tingin sa akin at ngiti muli ng alanganin.
“Hindi ganyan. Ganito.”
Ang lambot. Daig yung kalambutan ng sa naunang lalaki. At ang sarap lapastanganin.
Noong una, ayaw pa niyang ibuka ang bibig niya pero nang kagat-kagatin ko na sa gigil yung mga labi, paglaruan ng dila yung nakapinid niyang bibig at lapirutin ang nakapang nipples niya, ayun bumigay rin.
Sa totoo lang wala namang lasa talaga. Pero ng maghalo na ang laway namin, galugarin na ng dila ko ang kanyang bibig at makipag espadahan na rin ang kanyang dila, matamis ito. Sobrang tamis. Nalimutan kong nasa CR kami ng isang eskwelahan. Limot ko na maaring may makahuli sa amin at maalis ako sa trabaho. Limot na na isa siyang estudyante, na menor de edad, na pwede rin siyang mapatawan ng sanction kung mahuli kami.
Subalit ibang libog itong nararamdaman ko. Nahaluan na ang pagnanasa ng pagkagusto. At sa pinapakita niyang pag-sunod sa sinasabi ko, lalo akong nilalamon ng pagnanasang maangkin siya.
“T-taga saan ka ba?” tanong ko nang maghiwalay kami. Hindi alintana ang ga-sinulid na nipis ng laway na dahan-dahang napatid ng maghiwalay ang aming mga labi.
“Las Piñas ‘tol.”
“Bottom ka ba?”
“T-top. Top ako ‘tol,” medyo pautal niyang sagot ng kinapa ko na yung naninigas niyang burat na nakatago pa rin sa kanyang slacks. Hindi naman kalakihan iyon, pero mukhang mataba.
Napangisi ako sa reaksiyon niya. “Tangna. Virgin ba siya?!” bulong ng isip ko.
“I-bo-bottom kita,” bulong ko sa tenga niya at marahang dinilaan ‘yon. Napapitlag siya at kita kong pinagmamasdan niya ako sa gilid ng kanyang mga mata. Ilang beses ring nagtaas-baba yung adam’s apple niya ng muli kong dinilaan yung tenga niya.
“P-pero… t-top kasi…”
“Bottom ka nga.” Putol ko sa pagtutol niya. Tinitigan siya at ngumisi sa itsura niya na napangiwi. May bakas ng inis roon.
“B-bakit ako ang titirahin kasi?” maktol niya na na muling tumagilid.
“Kasi, gusto kong…” binundol ko yung mala-kahoy sa tigas kong titi sa kanyang tagiliran. “Ipasok ito dyan.”
Muli kong hinimas yung pagkalalake niya, sabay baba sa zipper ng slacks at pag-alis unhook nito. Tumambad sa paningin ko yung gray niyang brief na may malaking basa mula sa paunang katas na tila sagana sa kanya.
“At hindi lang puke mo ang kakantutin ko. Pati yang makipot mong bunganga bubutasin ko.” Madiin kong turan na parang hindi nia naiintindihan.
“Tangina. Ma-manyak ka pala,” ganti niyang turan na nakangiti.
Maya-maya pa ay inilabas ko na sa gilid ng brief niya yung matigas niyang kargada. Mamasa-masa ito marahil sa paunang katas niya.
Ako naman ang parang natuyuan ng laway non. Tantiya ko nasa limang pulgada lamang iyon pero pucha, ga-kabute ang mapulang ulo. Nangingintab pa at tila nag-aanyayang isubo dahil sa katas na tumatagas sa bahagyang nakabukang butas nito.
“Jakulin mo ko please…” napasin siguro niyang natakam ako sa titi niya.
Marahan ko nang nilaro iyong mainit init na sausage. Habang siya naman ay napapapikit sa sarap, umuungol paminsan-minsan. At patingin-tingin rin na tila ibig ipasubo yung buhay niyang laman. Marahil ayaw niyang magsalita sapagkat napagtanto niya na sa aming dalawa ako ang masusunod.
Habang nilalaro ko yung titi niya, palamas-lamas naman sa kanyang puwitan yung isa kong kamay, parang panadero na nagmamasa ng gagawing tinapay. Nang hindi na ako makapag-pigil pinasok ko na sa loob ng salawal niya at diniretso sa hiwa ng kanyang matambok na puwet. Doon, nilaro ng panggitna kong daliri yung butas na nagdulot ng halinghing sa binata.
“Shit. Sarap,” turan niya.
“Mas masarap iyan pag kinantot na kita.”
“T-talaga?”
“Oo.”
“Masakit da…” muli ko siyang hinalikan, sabay pasok ng daliri sa butas niya.
“Hmmmp…” reklamo niya, marahil sa sakit.
Nasa ganoon kaming ayos ng bigla kong narinig ang pagbukas ng pinto ng CR.
Mabilis ang kilos kong pumasok sa dulong cubicle. Wala na sa sarili na naiwan ko yung binata sa labas. Self preservation kumbaga.
Tangina! Nahuli ba kami? Tanong ko sa sarili na biglang nawala ang libog. Hindi naman siguro, natatabingan naman kasi ng pader ng cubicle yung loob mismo ng CR. Ang problema lang e kung nakita niya yung repleksyon namin ng binata sa salamin. Shit!
Maliksi rin namang kumilos yung estudyante, inabot niya yung bag niyang nakapatong sa taas ng pader ng cubicle at dinig ko ang mabilis niyang yabag paglabas ng CR.
Pucha. Ako ang ipit sa loob. Hindi ko nakita kung sino yung pumasok sa CR. Hindi ko alam kung estudyante rin ba, o janitor, o propesor rin.
Pinili kong maghintay pa ng ilang sandali. Pinakiramdaman yung kilos ng taong pumasok. Tila rin naghintay yung tao. Inaantay akong lumabas. “Tangina. Kahihiyan ‘toh!” sabi ko sa sarili.
Nang umabot na ng halos pitong minuto yung paghihintay ko, pinilit ko nang lakasan ang loob ko na lumabas ng cubicle. Bahala na! sabi ko sa sarili.
At hayun nga, nung paglabas ko, tinitigan ako mula ulo hanggang paa ng putanginang istorbong ‘yon. Sa ayos niya, alam kong empleyado siya roon. Hindi ko lang alam kung sa ayos ko eh alam rin niyang empleyado ako o transferee tulad ng inisip ng senior high student kanina.
Akma na akong lalakad palabas ng bigla ring lumabas siya pauna sa akin. Palingon, lingon pa siya sa akin habang sabay kaming naglalakad.
Nang nasa may paanan na ako ng hagdan ng fire exit palabas ng munting pasilyo, biglang may sumitsit sa akin. Huminto ako, sinipat sa taas ng hagdan kung sino yon, nang hindi makita, muli kong nilingon yung istorbo na ngayon ay lumiko patungo sa faculty room ng senior high school.
Tangnang swerte ‘toh!
Muli may sumitsit mula sa taas ng hagdan. At upang maiwasang madaanan at makita ng nakahuli sa amin, umakyat ako at naabutan ang binata kanina sa CR.
“Sa-saan natin ituloy ‘tol?” tanong niyang nakabukas pa ang zipper ng kulay lumot niyang slacks.
***
January 7, 2018.
Sumipsip ako ng kaunti sa mainit-init pang matcha green tea. Muli kong sinipat si Sir na ngayon ay nasa mga huling pahina na ng kanyang pinagawang kwento. Hindi maalis sa kanyang mga labi ang ngiti. At kung pagmamasdan mo nga talaga siya, hindi mo aakalain na isa siyang propesor sa malaking unibersidad na malapit sa sentro ng kapangyarihan ng mga politiko.
Nang lumipat na siya sa huling pahina, tumingin muna siya sa akin at tinanong kung ano pa ang gusto ko at oorderin niya.
“Ok na ‘to sir. Ang mahalaga sa akin ay yung feedback mo riyan sa isinulat ko. Sabihin mo kung ano pa yung mga tingin mo ay malayo sa totoong nangyari.”
“Sandali nalang. Nasa huling pahina na ako eh.”
Hindi na ako sumagot pa. Muli nalang akong sumipsip sa aking inumin at inilibot ang mga mata sa mga ilang customer na nasa loob rin ng Starbucks. Ang iba sa kanila ay nagrereview, ang ilan naman ay nagkukwentuhan. Karamihan sa kanila ay mga estudyante, marahil dahil na rin sa mismong kinatatayuan ng coffee shop na iyon na isang catholic college rin naman.
Ibinaba na ni Sir ang huling pahina. Humigop sa kanyang coffee jelly at tinitigan ako ng may pagkatagal-tagal.
“Hmm doon sa IT, I mean hindi ako siguradong IT specialist siya ah. Saka hindi rin ako siguradong faculty nga ng senior high yung nakahuli sa amin.”
Tumango ako.”
“Saka—
Napatda siya. Ang tingin ay sa kung anong bagay sa aking likuran.
“Finally…” sabi niya. “Kanina ka pa namin hinihintay.”
Umupo sa silya sa tabi niya ang isang guwapong binata na naka-unipormeng puti. May matangos na ilong, katamtamang kapal ng kilay na bahagyang natatakpan ng eye-glasses, at mapulang mga labi.
“A-akala ko ba?” tanong ko na naguluhan. Subalit ang mga mata ko na rin ang sumagot sa aking katanungan. Imbes na kulay lumot at hugis diyamanteng logo ang nanduon, isang matingkad na berde hango sa anyo ng isang hayop na maihahalintulad sa isang kalabaw ang nakadikit roon.
Sa una ay isang maluwang na ngiti lamang ang naibigay ko. Na nagtuloy sa masayang halakhak. Iyon bang parang may kumiliti sa kaibuturan ng puso mo na unti-unting kumalat at hindi maaring hindi pakawalan. Masaya ako para kay Sir. Sa hinaba-haba rin naman ng pag-hihintay niya, eto na. Dumating rin. At nakakatuwa na maging bahagi ng ganoong klaseng pag-ibig.
Tila naman nagtaka ang binata sa inasta ko. Maaring nawirduhan sa akin. Subalit ng binulungan siya ni Sir, namula ang kanyang pisngi, ngumiti ng alanganin at nangingintab ang mga mata na inabot ang kanyang kamay upang magpakilala.
COMMENTS